 Pistlar | 16. maí 2016 - kl. 16:29
Stökuspjall: Vatn í læk og á
Eftir Inga Heiðmar Jónsson
Nú er hljótt um haf og rótt. Vorkoma hefur lengi verið vinsæl yrkisefni og sýnist muni verða, en vísuna hér að ofan orti Skarphéðinn Bjarnason Neðra-Vatnshorni. Þórarinn á Skúfi kvað hringhendu af sama tilefni: Fjall úr híði hraðar sér, Meðal merkisbóka skáldsins Hannesar Péturssonar frá Sauðárkróki er ein frá 1973 og heitir Ljóðabréf. Bókin er í 40 þáttum, og eru sumir mjög stuttir – og hnitmiðaðir. Stundum sögulegir þankar, en fá farveg í myndauðugri elfu með öðrum þönkum skáldsins. Í 6. þætti segir höfundur okkur frá „dálæti sínu á bergvatnsám sem renna straumkvikar um malarbotn, ísbláan malarbotn. Hvergi gróðurslý, silungalaust bergvatn sem fellur með söng ofan úr fjöllunum. Það er gagntært mestan part ársins, en ólgar þegar það brotnar á steinhnullungum. Það streymir eftir möl, brotnar til skrauts, að því er virðist, á steinhnullungum og syngur og skemmtir í eyðidölum áður en það nær til byggða. Það rennur utan og ofan við stangveiðifélögin og leigutekjur bænda. Frjálst vatn ofan úr fjöllunum. Slíkt bergvatn er oftast kalt. Og hvergi er jafngott að slökkva þorsta sinn. Maður vantreystir ekki drykkjarvatni sem streymir um ískaldan malarbotn. Og það gera dýrin ekki heldur. Ungir hestar stíga fram á bakkann, teygja höfuðið niður að vatnsborðinu og svolgra nægju sína.“ Óður til vatns kviknaði einnig hjá norska skáldinu Nordahl Grieg í ljóði sem heitir Vatn: Þetta er mig oft að dreyma: Að ég liggi þarna og svelgi. Freyðir um og yfir báða Skáldið rabbar við lesandann í miklum trúnaði: Veistu hvað ég þrái, – þó að Það sé bara til að hlæja að – Vatn, sem streymir, vatn sem niðar Geturðu skilið þessa þrá. Þýðandi þessa ljóðs, Magnús Ásgeirsson, kom ofan úr Lundarreykjadal til að sinna bókmenntum út við sundin blá. Magnús þýddi líka þetta vísukorn eftir Goethe: Hvar sem söngvar hljóma þér Vísað er til: Ingi Heiðmar Jónsson |
Húnahornið - Fréttavefur allra Húnvetninga |