Ég varð undrandi þegar ég las pistil frá Rúnari Aðalbirni Péturssyni, formanni USAH, sem birtur var hér á Húnahorninu. Í honum mátti lesa á milli lína að nokkuð margir hafa ekki greitt fyrir Húnavökuritið, sem sent var í hvert hús sýslunnar síðastliðið vor. Með Húnavökuritinu var greiðsluseðill og bréf þar sem USAH biðlaði til íbúa að teka vel á móti ritinu og greiða fyrir það annaðhvort með meðfylgjandi greiðsluseðli eða í heimabanka. Nú hljóta allir að gera sér grein fyrir því hversu mikill menningarauki  það er, hverju héraði, að geta gefið út ársrit með viðtölum, frumsömdu efni ýmiskonar og fréttum úr héraði, svo ekki sé talað um myndir og minningarorð um látna sýslubúa o.fl. Ég þekki ekki hvort USAH hagnast eitthvað á útgáfu þessa rits en sé svo vitum við að sá hagnaður rennur til eflingar íþróttastarfs barna og unglinga okkar og ættu hvorki foreldrar eða afar og ömmur sem þetta ágæta rit fá sent heim til sín að sjá eftir rúmlega tvöþúsund krónum. Sé aftur á móti tap á útgáfunni vil ég brýna alla sem þetta nöldur lesa að draga nú upp budduna og borga Húnavökuritið sem nú hefur komið út í rúm 50 ár og er orðið merkilegt heimildarrit um sögu héraðsins í hálfa öld. Húnavökuritið er menningarauki í hérað og ég þakka þeim sem að því standa því hér er vel að verki staðið.

Ég get ekki ímyndað mér að nokkur hér um slóðir láti sér detta í hug að hér rísi álver í náinni framtíð, nema þá kannski  þeir sem sitja hér í sveitarstjórn samanber viðtal við einn slíkan í Mogganum fyrir skemmstu. Hann lét á sér skilja að helsta og brýnasta málið sem unnið væri að í bæjarstjórn væri að fá hingað álver. Nú virðist sem að vinnan við gagnaver sé hætt og áherslan lögð á álver í staðin. Það hefði nú ekki verið ónýtt að fá hingað gagnaver Facebook sem allt útlit er fyrir að rísi á næstunni í Óðinsvéum í Danmörku. Það er spurning hvort við erum alltaf að veðja á vitlausan hest? Nú lýsti fjármálaráðherra því yfir í viðtali nýverið að hann sæi ekki fyrir sér að álverum á Íslandi mundi fjölga í framtíðinni. Þar höfum við það. Við vitum hvernig gengur með stóriðjuna í Helguvík og svo sýnist  allt vera  að sigla í strand á  Bakka. Það er ekki gott við að eiga þegar ekki má lengur virkja og því síður flytja rafmagn milli landshluta.

Maður ársins 2015 launar okkur Húnvetningum vel fyrir titilinn og sýnir nú og sannar að hann var vel að honum kominn. Hann birtir hverja myndina af annarri héðan af svæðinu ýmist á Facebook-síðu sinni, Facebook-síðu Blönduósbæjar eða á flickr.com síðu sinni. Nú lætur hann sér ekki nægja að standa á jörðinni við myndatökurnar, heldur sendir myndavélina upp í himinn og myndar þaðan. Ég veit að þessar myndir sem gleðja okkur heimamenn, gleðja líka brottflutta Húnvetninga fyrir nú utan hversu miklar heimildir eru þarna fólgnar. Ég veit líka að ég mæli fyrir munn margra þegar ég þakka Róbert fyrir að lofa okkur að njóta myndanna sinna og minni alla á að skoða  ljósmyndasýningu hans sem opnuð verður á næstu dögum og í íþróttahúsinu.

Einu sinni voru við hreppur, svo urðum við bær og nú erum við víst orðin sveitarfélag. Ennþá heitum við Blönduósbær á heimasíðu bæjarins og væri gaman að vita í hvers konar sveitafélagi við eiginlega búum. Einnig hvað svona hringlandaháttur þýðir og hver sé tilgangurinn.

Ekki vissi ég að grænmetisrækt væri hafin hjá SAH-Afurðum og byrjuð væri uppskera á spergilkáli. Samanber fyrirsögn á frétt hérna á Húnahorninu 4.október síðastliðinn. Verð þó að viðurkenna að ég hef aldrei matreitt hrossaspergil og veit ekki hvernig hann lítur út, en gaman væri að prófa. Þessi venjulegi er nokkuð góður í kjötrétti og súpur og ég bíð spenntur eftir að hrossaspergill komi í búðirnar.

Njótum haustsins kæru vinir og ver kát  og hress.
Kveðja Nöldri.